جراحی شانه را از ۰ تا ۱۰۰ بدانید

درد در منطقه شانه می‌تواند به عوامل مختلفی برگردد و ممکن است نشانه مشکلات مختلف در بدن باشد. برخی از علل معمول درد شانه عبارتند از:

۱. آسیب و صدمات: ضربه، فشار یا آسیب مکرر به منطقه شانه می‌تواند منجر به درد شانه شود. این آسیب‌ها ممکن است از فعالیت‌های ورزشی نادرست، حوادث، یا استفاده بیش از حد از مفاصل شانه ناشی شوند.

https://dr-kamrani.com/%d8%ac%d8%b1%d8%a7%d8%ad-%d8%b4%d8%a7%d9%86%d9%87/

۲. التهاب مفاصل: التهاب مفاصل شانه می‌تواند نتیجه‌ای از بیماری‌هایی مانند التهاب مفصلی، آرتریت، یا بیماری‌های التهابی دیگر باشد که باعث تورم، درد و محدودیت در حرکت مفصل شانه می‌شوند.

۳. آسیب پذیری عضلانی: کشیدگی عضلات، تمدید یا پارگی عضلات شانه نیز می‌تواند به درد شانه منجر شود.

۴. بیماری دیسک کمری: مشکلات در ناحیه گردن و ستون فقرات می‌تواند به درد و تحلیل عضلات شانه منجر شود. برای مثال، یک دیسک پرتابیت در ستون فقرات گردن ممکن است فشار بیش از حدی بر عصب‌ها و بافت‌های اطراف وارد کند که به درد شانه منجر شود.

۵. سندرم تنگی عضلات رانوی (Frozen Shoulder): این بیماری ممکن است درد و محدودیت حرکت در منطقه شانه را ایجاد کند.

۶. بیماری‌های قلبی: در برخی موارد، درد شانه ممکن است علامتی از مشکلات قلبی مانند آنژین صدری یا حمله قلبی باشد.

برای تشخیص دقیق علت درد شانه و درمان مناسب، معمولاً نیاز به مراجعه به پزشک دارید. او می‌تواند از ابزارهای تشخیصی مانند آزمایش‌های خون، اشعه‌ای، یا MRI استفاده کند و در صورت لزوم به شما را به تخصص‌های دیگری مانند فیزیوتراپیست یا متخصص غدد و داخلی ارجاع دهد.

انواع دررفتگی در شانه

دررفتگی در منطقه شانه ممکن است به انواع مختلفی تقسیم شود، که هرکدام علائم و عوارض متفاوتی دارند. برخی از انواع رایج دررفتگی شانه شامل موارد زیر می‌باشد:

۱. دررفتگی کلیکال (AC joint dislocation): در این نوع دررفتگی، مفصل AC (مفصل اسکلرومانیکولار) که بین استخوان شانه و کمر استخوان (استخوان اسکلروم) قرار دارد، متأثر می‌شود. علائم ممکن است شامل درد شدید، تورم، احساس ناتوانی و عدم توانایی در حرکت شانه باشد.

۲. دررفتگی شانه (Glenohumeral dislocation): در این نوع دررفتگی، سر استخوان بالایی (سر هومر) از جای خود در مفصل شانه (ساختاری به نام گلنوآرتیکولار) خارج می‌شود. این می‌تواند به علت آسیب، حرکات نادرست، یا خوردگی‌های مزمن رخ دهد. دررفتگی شانه معمولاً با درد شدید، تورم و محدودیت حرکت همراه است.

۳. دررفتگی همزمان (Combo or multidirectional dislocation): در این نوع دررفتگی، استخوان‌های مختلف شانه، از جمله AC joint و مفصل گلنوآرتیکولار، همزمان متأثر می‌شوند. این نوع دررفتگی ممکن است نتیجه فعالیت‌های ورزشی یا مشکلات تشخیصی مانند فرم نامناسب استخوان‌های شانه باشد.

۴. دررفتگی عقبی (Posterior dislocation): در این نوع دررفتگی، سر هومر به عقب از محل معمول خود در مفصل شانه خارج می‌شود. این نوع دررفتگی نسبتاً نادر است و ممکن است به عنوان نتیجه حوادث شدید یا آسیب به عقب شانه رخ دهد.

با توجه به نوع و شدت دررفتگی، درمان ممکن است شامل استراحت، استفاده از قرقره، فیزیوتراپی، و در موارد شدید تر، جراحی باشد. همچنین، مراجعه به یک پزشک متخصص و انجام تصویربرداری مانند اشعه X یا MRI برای تشخیص دقیق و تعیین درمان مناسب اهمیت دارد.

فوق تخصص شانه

فوق تخصص شانه یک حوزه تخصصی پزشکی است که به تشخیص و درمان مشکلات و آسیب‌های مرتبط با شانه می‌پردازد. پزشکان فوق تخصص شانه آموزش و آموزش عمیقی در زمینه بیماری‌ها و آسیب‌های مرتبط با مفاصل و بافت‌های نرم شانه دارند و توانایی ارزیابی، تشخیص و درمان مشکلات شانه را دارند. این شامل انواع دررفتگی‌ها، التهابات، آسیب‌های عضلانی و کپسولی شانه، بیماری‌های مفصلی مانند التهابات مفصلی و آرتریت، آسیب‌های تراویماتیک، ترمیم بعد از جراحی و فرایندهای توسعه‌ای مانند آرتروسکوپی می‌شود.

پزشکان فوق تخصص شانه ممکن است متخصصان جراحی ارتوپدی، جراحی دست و مچ، فیزیوتراپی، یا توانبخشی باشند. آنها از ابزارهای تشخیصی متنوعی مانند تصویربرداری تشخیصی (اشعه X، MRI، CT scan)، آزمایش‌های خونی و ابزارهای تشخیصی مبتنی بر رایانه برای تشخیص دقیق و ارائه درمان موثر استفاده می‌کنند. همچنین، آنها ممکن است توصیه‌ها و راهنمایی‌هایی درباره توانبخشی، فیزیوتراپی و تغییرات در سبک زندگی برای بهبود وضعیت شانه بیماران ارائه دهند.

روال جراحی شانه

روال جراحی شانه ممکن است بسته به نوع و شدت مشکل، متفاوت باشد. اما در کل، روال جراحی شانه می‌تواند شامل مراحل زیر باشد:

۱. ارزیابی پیش‌جراحی: پیش از هر جراحی، بیمار باید تحت ارزیابی‌های مختلف قرار بگیرد. این شامل تاریخچه پزشکی دقیق، آزمایش‌های تشخیصی مانند اشعه X، MRI یا CT scan، و ممکن است آزمون‌های خونی و دیگر آزمایش‌های تشخیصی نیز شامل شود.

۲. آماده‌سازی بیمار: قبل از جراحی، بیمار به طور معمول باید از مصرف مواد غذایی و آب پرهیز کند و همچنین داروهایی که ممکن است برای آماده‌سازی قبل از جراحی توصیه شده باشد را مصرف کند.

۳. جراحی: در جراحی شانه، پزشک ممکن است از روش‌های مختلفی مانند آرتروسکوپی (استفاده از یک دستگاه کوچک با کمربندی برای داخل رفتن به داخل مفصل شانه) یا جراحی باز (با ایجاد برش بزرگ بر روی پوست) استفاده کند. هدف این جراحی‌ها معمولاً بهبود عملکرد مفصل شانه، ترمیم بافت‌های آسیب دیده و کاهش درد و التهاب است.

۴. بعد از جراحی: بعد از جراحی، بیمار نیاز به مراقبت‌های بعد از جراحی دارد که ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد درد، فیزیوتراپی، استفاده از بندهای ورزشی، و راهنمایی‌های خاص درباره توانبخشی باشد. همچنین، پیگیری منظم با پزشک معالج و انجام آزمایش‌های پس از جراحی ممکن است لازم باشد.

همچنین، برای هر فرد و موقعیت خاص، ممکن است روش‌ها و جزئیات متفاوتی در جراحی شانه اعمال شود، بنابراین مشاوره با پزشک متخصص شانه بسیار مهم است.